Κατάθλιψη
Η κατάθλιψη είναι η μία από τις πιο κοστοβόρες ασθενειες για το σύστημα υγείας και εργασίας παγκοσμίως, επηρεάζει πάνω από 300 εκατομμύρια άτομα, και αντιστοιχεί στην 4η κύρια αιτία αναπηρίας για όλες τις ηλικίες σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με εκτιμήσεις, η κατάθλιψη θα αποτελεί την 2η κύρια αιτία αναπηρίας παγκοσμίως έως το 2020 (World Health Organization [WHO], 2001). Ο ετήσιος επιπολασμός της κατάθλιψης στις Η.Π.Α. είναι περίπου 7% (DSM-5, American Psychiatric Association, 2013, Kessler, Wai, Demler & Walters, 2005), ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την Ευρώπη είναι περίπου 4% (Alonso, 2004). Σύμφωνα με έρευνες διακλαδικού σχεδιασμού, ο επιπολασμός της κατάθλιψης διαφέρει από χώρα σε χώρα και από μελέτη σε μελέτη. Μια πρόσφατη μετά-αναλυτική μελέτη (μετα-αναλυτική μελέτη: μελέτη που ανέλυσε τα στατιστικά αποτελέσματα πολλών προυπάρχοντων μελετών στο θέμα, που πληρούσαν συγκεκριμένα ποιοτικά κριτήρια), που περιλάμβανε διατομεακές μελέτες και από τις πέντε ηπείρους (διατομεακή έρευνα: οι μετρήσεις και η ανάλυση διενεργήθηκαν μία φορά στο δείγμα/συμμετέχοντες – εδώ, στο δείγμα από τις χώρες που συμμετείχαν), αναφέρει ότι ο μέσος όρος επιπολασμού της Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής (ΜΚΔ) ή των υποκλινικών συμπτωμάτων κατάθλιψης (υποκλινικά συμπτώματα: συμπτώματα μη επαρκή για διάγνωση – εδώ, διάγνωση κλινικής κατάθλιψης) είναι περίπου 27% (Wang etal., 2017).
Η ΜΚΔ εκδηλώνεται σε σημαντικά μεγαλύτερο βαθμό μεταξύ γυναικών αντί ανδρών, ενώ ο υψηλότερος κίνδυνος κατάθλιψης αφορά τις ηλικιακές ομάδες από 30 έως 40 ετών, τους ηλικιωμένους, αλλά και τα άτομα που πάσχουν από χρόνιες σωματικές παθήσεις. Μολονότι τα στοιχεία αναφέρουν ότι ο επιπολασμός της κατάθλιψης και η υποκλινική συμπτωματολογία κατάθλιψης είναι χαμηλότερος σε νεότερους πληθυσμούς (< 30 ετών), ο επιπολασμός εξακολουθεί να είναι υψηλός και σε αυτήν την περίπτωση, φτάνοντας το 20% (Wang etal., 2017).
Τα συμπτώματα της κλινικής κατάθλιψης διαφέρουν από την συνηθισμένη θλίψη ή τις αλλαγές διάθεσης που βιώνουν οι άνθρωποι στην καθημερινή ζωή τους. Τα άτομα που πάσχουν από Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή βιώνουν καταθλιπτική διάθεση σχεδόν όλη την ημέρα, ή όλη την ημέρα, και κάθε ημέρα, ή σχεδόν κάθε ημέρα, ή βιώνουν σοβαρά εξασθενημένο ενδιαφέρον ή εξασθενημένη απόλαυση για οποιουδήποτε τύπου δραστηριότητα, ή σχεδόν για όλες τις δραστηριότητες, μαζί με μια σειρά από άλλα συμπτώματα, όπως είναι η κόπωση, η ψυχοκινητική επιβράδυνση, η αναστάτωση, η αδυναμία συγκέντρωσης, τα άνευ αιτίας αισθήματα ενοχής και τα συναισθήματα αναξιότητας. Τα συμπτώματα της κατάθλιψης μπορούν να περιλαμβάνουν επίσης την ανηδονία (απώλεια του αισθήματος απόλαυσης), την αβουλία (εξασθενημένη βούληση), την αλογία (εξασθενημένη ικανότητα ομιλίας), και την συναισθηματική επιπέδωση. Επιπλέον, η ΜΚΔ μπορεί να εκδηλωθεί με ψυχωτικά χαρακτηριστικά (DSM-5). Η αξιολόγηση των συμπτωμάτων και η διάγνωση της κατάθλιψης απαιτούν κλινική εξειδίκευση στον τομέα της ψυχικής υγείας. Ανάλογα με την ένταση της κατάθλιψης, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει από ψυχοεκπαιδευτικές παρεμβάσεις έως ψυχολογικές παρεμβάσεις χαμηλού ή υψηλού βαθμού, καθώς και φαρμακευτική αγωγή και συνδυαστική θεραπεία για ασθενείς με χρόνιες σωματικές παθήσεις.
Βιβλιογραφία
Alonso, J. et al. (2004). Prevalence of mental disorders in Europe: results from the European Study of the Epidemiology of Mental Disorders (ESEMeD) project. Acta Psychiatrica Scandinavica, 109 (Suppl. 420), pp. 21–27. doi: 10.1111/j.1600-0047.2004.00327.x
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.) Washington, DC; London, England: American Psychiatric Publishing.
Kessler, R. C., Chiu, W. T., Demler, O. & Walters, E. E., (2005). Prevalence, Severity, and Comorbidity of 12-Month DSM-IV Disorders in the National Comorbidity Survey Replication. Archives of General Psychiatry, 6, pp. 617-627. doi: 10.1001/archpsyc.62.6.617
Wang, J. (2017). Prevalence of depression and depressive symptoms among outpatients: a systematic review and meta-analysis. British Medical Journal, 7(8). doi:10.1136/bmjopen-2017-017173
World Health Organization. (2001). The world health report 2001. Mental Health. New Understanding. New Hope. Geneva WHO. Retrieved from http://www.who.int/whr/2001/en
Ακολούθησέ με στα social media!