Διαταραχή Σχιζοφρένειας
Η σχιζοφρένεια, όπως και άλλες ψυχωτικές διαταραχές, χαρακτηρίζεται από την παρουσία κατ’ όνομα «θετικών» (παραληρήματα και/ή ψευδαισθήσεις) και «αρνητικών» συμπτωμάτων (ανηδονία, αβουλία, αλογία, συναισθηματική επιπέδωση.
Τα αρνητικά συμπτώματα εκδηλώνονται επίσης και σε άλλες ψυχοπαθολογικές παθήσεις, όπως είναι η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή και σε πολλές άλλες νόσους (Hovington & Lepage, 2012).
Η Σχιζοφρενική Διαταραχή εκδηλώνεται παγκοσμίως, και πλήττει 21 εκατομμύρια ανθρώπων. Ο δια βίου επιπολασμός της σχιζοφρένειας εκτιμάται ότι αντιστοιχεί σε ποσοστό περίπου 0,3-0,7%, το οποίο διαφέρει από χώρα σε χώρα (DSM-5, American Psychiatric Association, 2013). Τα περιστατικά ανά έτος αντιστοιχούν σε περίπου 1,5 ανά 10.000 άτομα, ενώ η σχιζοφρένεια συναντάται περισσότερο στους άνδρες απ’ ότι στις γυναίκες (McGrath, Saha, Chant & Welham, 2008).
Παρά τον σχετικά χαμηλό επιπολασμό, η σχιζοφρένεια κατατάσσεται στην 8η θέση των ασθενειών που προκαλούν αναπηρία, μεταξύ του συνόλου παθήσεων στο ηλικιακό φάσμα από 15-44 έτη, και είναι μία από τις πιο κοστοβόρες ασθένειες για το σύστημα υγείας και εργασίας παγκοσμίως (World Health Organization [WHO], 2001).
Οι άνθρωποι που πάσχουν από Σχιζοφρενική Διαταραχή κινδυνεύουν 2 έως 2,5 φορές περισσότερο από πρόωρο θάνατο, κυρίως λόγω συννοσηρών χρόνιων παθήσεων όπως ο διαβήτης, η υπέρταση και τα καρδιαγγειακά και πνευμονικά νοσήματα.
Το στίγμα που σχετίζεται με την σχιζοφρένεια, όπως και με άλλες ψυχωτικές διαταραχές, είναι πιθανότητα χειρότερο από όλες τις άλλες σθένειες. Παρ’ όλα αυτά, η σχιζοφρένεια μπορεί να θεραπευτεί και η πλειοψηφία των ασθενών (περίπου 80%) είτε αναρρώνουν πλήρως, είτε αποκτούν την δυνατότητα να ζήσουν ουσιαστικές και παραγωγικές ζωές (AlAqeel & Margolese, 2012, Harding, C. M., 1988). Η αποτελεσματική αγωγή συνήθως ενσωματώνει φαρμακοθεραπεία, ψυχοθεραπεία και παρεμβάσεις ψυχολογικής υποστήριξης.
Η σχιζοφρένεια, όπως και άλλες ψυχωτικές διαταραχές, χαρακτηρίζεται από την παρουσία κατ’ όνομα «θετικών» (παραληρήματα και/ή ψευδαισθήσεις) και «αρνητικών» συμπτωμάτων. Τα «θετικά συμπτώματα» της ψύχωσης ονομάζονται θετικά επειδή μπορούν να γίνουν αντιληπτά ως φυσιολογικές λειτουργίες που τελούνται σε υπερβολικά επίπεδα. Τα πιο συνηθισμένα θετικά συμπτώματα περιλαμβάνουν παραληρήματα καταδίωξης και ακουστικές παραισθήσεις. Με παρόμοιο τρόπο, τα «αρνητικά συμπτώματα» μπορούν να θεωρηθούν ως ελαττώσεις της φυσιολογικής λειτουργίας, όπως στις περιπτώσεις της ανηδονίας (ανικανότητας αισθήματος απόλαυσης), της αβουλίας (εξασθενημένης βούλησης), της αλογίας (εξασθενημένο περιεχόμενο λόγου) και της συναισθηματικής επιπέδωσης. Τα αρνητικά συμπτώματα εκδηλώνονται επίσης και σε άλλες ψυχοπαθολογικές παθήσεις, όπως είναι η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή και σε πολλές άλλες ασθένειες (Hovington & Lepage, 2012). Η αξιολόγηση των συμπτωμάτων και η διάγνωση των ψυχωτικών διαταραχών απαιτούν κλινική εξειδίκευση στον τομέα της ψυχικής υγείας. Για την Psychoeducation.gr, Αποστολία Αληζιώτη, B.Sc. (Psychol), M.Sc. (Psychol), M.B.A., GBC μέλος της British Psychological Society.
(?)
Ξέρατε ότι ένας σημαντικός αριθμός ερευνών αναφέρει ότι η σχιζοφρένεια δεν είναι αποκλειστικά και μόνο χρόνια πάθηση, μα αντιθέτως παρατηρείται μεγάλη ετερογένεια στην έκβαση ή το αποτέλεσμα της ασθένειας της σχιζοφρένειας (“outcome heterogeneity of schizophrenia”);
Διαβάστε ακόμη: Είναι η σχιζοφρένεια μία δία βίου ασθένεια; Πόσοι άνθρωποι θεραπεύονται;
επιστροφη στην αρχη της σελιδας
Βιβλιογραφία
AlAqeel, B. & Margolese, H. C. (2012). Remission in schizophrenia: critical and systematic review. Harvard Review of Psychiatry, 20(6), pp. 281-297. doi: 10.3109/10673229.2012.747804
American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.) Washington, DC; London, England: American Psychiatric Publishing.
Harding, C. M. (1988). Course types in schizophrenia: An analysis of European and American studies. Schizophrenia Bulletin, 14(4), pp. 633-643. doi: 10.1093/schbul/14.4.633
Hovington, C.L. & Lepage, M. (2012). Neurocognition and neuroimaging of persistent negative symptoms of schizophrenia. Expert Rev Neurother, 12(1), 53-69. doi: 10.1586/ern.11.173.
McGrath, J., Saha, S., Welham, J., El Saadi, O., MacCauley, C. & Chant, D. (2004). A systematic review of the incidence of schizophrenia: the distribution of rates and the influence of sex, urbanicity, migrant status and methodology. BMC Medicine, 28, pp. 2-13. doi: 10.1186/1741-7015-2-13
World Health Organization. (2001). The world health report 2001. Mental Health. New Understanding. New Hope. Geneva WHO. Retrieved from http://www.int/whr/2001/en
επιστροφη στην αρχη της σελιδας
Psychoeducation.gr - Ακολούθησέ με στα social media!