Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή

Οι εμμονές αντιστοιχούν σε σκέψεις, παρορμήσεις ή εικόνες που γίνονται αισθητές ως παρεισφρητικές (ακάλεστες) και ανεπιθύμητες, γεγονός που προκαλεί στους ασθενείς έντονη αναστάτωση.

ο ασθενής ανταποκρίνεται καταβάλλοντας προσπάθεια προκειμένου να τις αγνοήσει, να τις καταπιέσει ή να τις εξουδετερώσει μέσω επαναλαμβανόμενων άλλων σκέψεων ή επαναλαμβανόμενων ενεργειών.

Ο επιπολασμός της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής (ΙΨΔ) εκτιμάται σε περίπου 1,2% στις Η.Π.Α. και 1,1-1,8% παγκοσμίως (DSM-5, American Psychiatric Association, 2013). Η εμφάνιση της ΙΨΔ είναι υψηλότερη μεταξύ ανθρώπων στο ηλικιακό φάσμα των 18-29 ετών απ’ ότι σε άλλες ηλικιακές ομάδες, ενώ οι πιθανότητες εμφάνισης ελαττώνονται όσο αυξάνεται η ηλικία. Παράλληλα, η ασθένεια πλήττει τις γυναίκες σε σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι τους άνδρες, με αναλογία 2:1 (Ruscio, Stein, Chiu & Kessler, 2010).

Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΨΔ) χαρακτηρίζεται από διαρκείς και επανερχόμενες σκέψεις -εμμονές, στις οποίες ο ασθενής ανταποκρίνεται καταβάλλοντας προσπάθεια προκειμένου να τις αγνοήσει, να τις καταπιέσει ή να τις εξουδετερώσει μέσω άλλων σκέψεων ή ενεργειών (που ονομάζονται ιδεοληψίες ή καταναγκασμοί). Οι εμμονές αντιστοιχούν σε σκέψεις, παρορμήσεις ή εικόνες που γίνονται αισθητές ως παρεισφρητικές (ακάλεστες) και ανεπιθύμητες, γεγονός που προκαλεί στους ασθενείς έντονη αναστάτωση.

Οι ασθενείς ανταποκρίνονται με το να αφιερώνουν αξιοσημείωτο χρόνο στους καταναγκασμούς, όπως με επαναλαμβανόμενες πράξεις (π.χ. πλύσιμο, ακραίως σχολαστική τακτοποίηση, επαναλαμβανόμενες λέξεις, επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, πολυάριθμοι έλεγχοι, επαναλαμβανόμενες προσευχές) με σκοπό να ελαττώσουν το άγχος, ενώ την ίδια στιγμή, οι συμπεριφορές αυτές είτε δεν συνδέονται με ρεαλιστικό τρόπο με την φύση της εξωτερικής ή εσωτερικής κατάστασης που πρέπει να αποφευχθεί ή να εξουδετερωθεί, είτε είναι εμφανώς υπερβάλλουσες. Η αξιολόγηση των συμπτωμάτων και η διάγνωση απαιτούν κλινική εξειδίκευση.  Ανάλογα με την σοβαρότητα της ασθένειας και της ανταπόκρισης των ασθενών στην θεραπεία, η αγωγή θα περιλαμβάνει ψυχολογικές παρεμβάσεις χαμηλής ή υψηλής έντασης, και πιθανόν φαρμακοθεραπεία. Για την Psychoeducation.gr, Αποστολία Αληζιώτη, B.Sc. (Psychol), M.Sc. (Psychol), M.B.A., GBC μέλος της British Psychological Society.

Επιστροφη στην αρχη της σελιδας

Βιβλιογραφία

American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.) Washington, DC; London, England: American Psychiatric Publishing.

Ruscio, A. M., Stein, D. J., Chiu, W. T. & Kessler, R. C. (2010). The epidemiology of obsessive-compulsive disorder in the national comorbidity survey replication. Molecular Psychiatry, 15(1), pp. 53–63. doi:10.1038/mp.2008.94

επιστροφη στην αρχη της σελιδας

Psychoeducation.gr - Ακολούθησέ με στα social media!