Αγχώδεις Διαταραχές

Εάν ένας άνθρωπος υποφέρει από συμπτώματα πανικού και δεν λάβει σύντομα θεραπεία τότε ειναι πολύ πιθανή η εγκαθίδρυση στον οργανισμό του νέου αυτού επιπέδου άγχους που φέρει τα συμπτώματα πανικού.

Στη συνέχεια, είναι πολύ πιθανή η παράλληλη εμφάνιση Κατάθλιψης αλλά και άλλων ασθενειών, όπως για παράδειγμα το στομαχικό έλκος (Kessler & Greenberg, 2002).

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι Αγχώδεις Διαταραχές αποτελούν χρόνια ασθένεια και συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με μετέπειτα εμφάνιση της Μείζονος Κατάθλιψης και άλλων σοβαρών ψυχικών διαταραχών, ενώ μπορεί να εμφανιστούν και σωματικές ασθένειες, όπως για παράδειγμα πεπτικό έλκος, αυτοάνοσα νοσήματα, υπέρταση, αρθρίτιδα, καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδίο, κ.α., εάν ο άνθρωπος που υποφέρει δεν ξεκινήσει θεραπεία (συνεδρίες διερεύνησης της διαταραχής του άγχους και πιθανώς φαρμακευτική αγωγή), (Aquin, El-Gabalawy, Sala, Sareen, 2017). Σύμφωνα με μια διεθνή μετά-αναλυτική μελέτη*, ο συνολικός επιπολασμός αγχωδών διαταραχών σε διαστήμα δώδεκα μηνών και δια βίου εκτιμάται ότι είναι 10,6% και 16,6%, αντίστοιχα (Somers, Goldner, Waraich & Hsu, 2006). Ο κίνδυνος για τις γυναίκες είναι διπλάσιος απ’ ότι για τους άνδρες, με αναλογία 1,9:1 (Remers, Brayne, van der Linde & Lafortune, 2016).

Οι αγχώδεις διαταραχές εκδηλώνονται σε πολύ πρώιμο στάδιο, με μέση ηλικία εμφάνισης κάτω των 15 ετών, ενώ ο επιπολασμός αυξάνεται απότομα μεταξύ των νέων ηλικιών (Remes, Brayne, van der Linde & Lafortune, 2016, Kessler & Greenberg, 2002). Εκτιμάται ότι μόνο το 13,3% του πληθυσμού που πάσχει από αγχώδεις διαταραχές λαμβάνει αποτελεσματική θεραπεία ή θεραπεία σε πρώιμο στάδιο, ενώ στην πλειοψηφία των περιπτώσεων που αφορούν παιδιά και νέους, έχει βρεθεί οτι οι Αγχώδεις Διαταραχές παραμένουν αδιάγνωστες για χρονικό διάστημα τόσο μεγάλο όσο μία δεκαετία (Kessler & Greenberg, 2002).

Οι άνθρωποι νιώθουν φόβο ή άγχος σε μεγάλο εύρος αγχωτικών περιπτώσεων που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν στην καθημερινή τους ζωή. Ωστόσο, οι Αγχώδεις Διαταραχές χαρακτηρίζονται από αφύσικη ανησυχία, άγχος, υπερδιέγερση και υπερβολικό φόβο, ενώ περιλαμβάνουν συγκεκριμένη και επιμένουσα συμπτωματολογία που διαρκεί μερικούς μήνες και επηρεάζει αισθητά τις καθημερινές δραστηριότητες και συμπεριφορές όσων πάσχουν από αυτές. Οι Αγχώδεις Διαταραχές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την Ειδική Φοβία, την Διαταραχή Πανικού, την Αγοραφοβία, την Διαταραχή Κοινωνικού Άγχους και την Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, οι οποίες διαφέρουν στον τύπο των αντικειμένων και καταστάσεων που προκαλούν το άγχος, καθώς και διαφέρουν στις σχετιζόμενες γνωσιακές επαγωγές και διαστρεβλώσεις (διαφέρουν στο περιεχόμενο των σκέψεων που προκαλούν το ;άγχος, το στρες και τον πανικό) (DSM-5, American Psychiatric Association, 2013).

Τα συμπτώματα της αγχώδους διαταραχής περιλαμβάνουν τον διαρκή φόβο, το συνεχές άγχος και συμπεριφορές αποφυγής, ενώ υπάρχουν και σωματικά συμπτώματα, όπως τρέμουλο, ρίγος, ταχυκαρδία/δυνατοί καρδιακοί παλμοί, δύσπνοια, εφίδρωση, ζαλάδα, αίσθημα πνιγμού, πόνο στο στήθος, παραισθησία (μούδιασμα, ‘μυρμήγκιασμα’, πάγωμα, κάψιμο) και αποπραγματοποίηση (derealisation: αίσθηση ότι μία κατάσταση, εμπειρία κλπ είναι σαν μη πραγματική, σαν να μην συμβαίνει στα αλήθεια) (DSM-5). Η αξιολόγηση των συμπτωμάτων και η διάγνωση των Αγχωδών Διαταραχών απαιτεί κλινική εξειδίκευση στον τομέα της ψυχικής υγείας. Η θεραπεία περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία και άλλες ψυχολογικές παρεμβάσεις και φαρμακοθεραπεία. Για την Psychoeducation.gr, Αποστολία Αληζιώτη, B.Sc. (Psychol), M.Sc. (Psychol), M.B.A., GBC μέλος της British Psychological Society.

*Μετα-αναλυτική μελέτη: μελέτη που ανέλυσε τα στατιστικά αποτελέσματα πολλών προυπάρχοντων μελετών στο θέμα, που πληρούσαν συγκεκριμένα ποιοτικά κριτήρια.

επιστροφη στην αρχη της σελιδας

Βιβλιογραφία

American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.) Washington, DC; London, England: American Psychiatric Publishing.

Aquin, J. P., El-Gabalawy, R., Sala, T., Sareen, J. (2017). Anxiety Disorders and General Medical Conditions: Current Research and Future Directions. Focus (Am Psychiatr Publ), 15(2),173-181. doi: 10.1176/appi.focus.20160044

Kessler, R. C., and Greenberg, P. E. (2002) The economic burden of anxiety and stress disorders. In Davis, K. L., D. S. Charney, J. T. Coyle and C.

Nemeroff (eds.), Neuropsychopharmacology: The fifth generation of progress (pp. 981-992).  Lippincott Williams & Wilkins, Philadelphia.

Remes, O., Brayne, C., van der Linde, R. & Lafortune, R. (2016). A systematic review of reviews on the prevalence of anxiety disorders in adult populations. Brain and Behavior, 6(7). doi: 10.1002/brb3.497

Photo by Juliana Malta.

επιστροφη στην αρχη της σελιδας

Psychoeducation.gr - Ακολούθησέ με στα social media!